- Details
Nog een stukje kennis dat Willen Molengraaff en ik hebben verworven bij het testen van 50 zeekajaks. Zoals elders beschreven zagen we het testen ook als een ondersteuning van de veiligheid van zeekajaks op zee. Vanuit die gedachte hebben we ons ook verdiept in veilige kleuren voor zeekajaks.
DUS: WELKE KLEUR KIES JE VOOR JE KAJAK ?
Als je kijkt naar het ontwerp van een kajak is kleur misschien een randverschijnsel. Toch is het belangrijk genoeg dit even aan te stippen.
- Vooral vanuit de
veiligheidsgedachte
- is het belangrijk om goed zichtbaar te zijn:
- Voor de scheepvaart ter voorkoming van overvaren worden.
- Als je in problemen bent zodat je gezien en dus gevonden kunt worden.
- Ook als je met een groep vaart is het erg praktisch als iedereen goed zichtbaar voor elkaar is.
Gelukkig zijn er een paar kleuren welke je goed zichtbaar maken:
- Details
Dit is weer een stukje kennis dat Willen Molengraaff en ik hebben verworven bij het testen van 50 zeekajaks.
To sit or not to sit
Onze meest opzienbarende ontdekking vanuit het testen van zeekajaks vind ik nog steeds de mate waarin het fysieke contact tussen peddelaar en de kuip van de kajak de kajakeigenschappen beïnvloedt. Ervaringen met een aantal kajaks hebben langzaam dit besef bij ons laten doorbreken. Dit besef begon met die kajaks waar we bij rollen gewoon uit de kuip vielen door onvoldoende heup en/of kniecontact. Voor onze eigen veiligheid wilden we wel met zo'n kajak kunnen rollen als we op zee gingen. Dus gingen we op een bepaald moment de kajaks eerst pas maken voordat we aan de test op zee begonnen. Daarom maken we voorafgaand aan een test altijd eerst kennis met de kajak op vlak water. Daarna pasten we de zit aan op gebied van voeten, heupen en knieën. Al doende ervoeren we dat ook andere eigenschappen hierdoor sterk konden verbeteren. Bij goed contact is het makkelijker om te sturen, reageert de kajak veel beter op opkanten, wordt de stabiliteit beter en kun je makkelijker rollen.
Het heeft natuurlijk ook alles met lichaamsbouw van een persoon te maken: daar waar wij onvoldoende contact hebben in een specifieke zeekajak, heeft een ander daar misschien helemaal geen last mee. Als ik deze tekst lees dan besef ik ook dat je niet de eigenschappen verandert met een betere passing in de kuip, maar dat je de eigenschappen van de kajak beter tot zijn recht laat komen. De eigenschappen liggen immers al verankerd in het ontwerp.
- Details
In het blaadje van de KNRM. dat in oktober in de bus viel, stond een artikel over 5 kanoërs, waarvan de KNRM er in april 2 kanoërs op op de Grevelingen had gered.
De beschrijving van de redding riep veel vragen bij me op.
- Eigenlijk snap ik niet zo veel van dit bericht over de redding van de kanovaarders op de Grevelingen.
Positief aan het bericht vind ik dat één peddelaar blijkbaar op een andere kajak was gaan liggen om het niet te koud te krijgen.
En ook dat de dames droge kleren bij zich hadden; iets wat wel nuttig was toen ze het te koud kregen.
Verder roept het artikel een hoop vragen bij me op:
- Het was in april en er stond een noordenwind van 5bft. Dus niet alleen het water was nog koud, maar die wind koelt je ook flink af. Het lijkt erop dat ze geen wetsuit droegen.
- Verder snap ik niet dat ze met z'n vijven waren en dat ze blijkbaar de 2 personen uit de omgeslagen 2-persoons kajak niet konden redden. Als ze een pomp bij zich hadden moest het toch een klein kunstje zijn de kajak leeg te pompen en de drenkelingen daar weer in te laten stappen. Zouden ze wel eens reddingen hebben geoefend, zo vraag je je af.
- Hoe krijgen de 3 kanoërs. die niet gered hoefden te worden en die, met toestemming van de KNRM, op eigen gelegenheid naar de nabij gelegen jachthaven zouden varen, het in hun hoofd om dit groepje ook te splitsen: de twee dames gingen naar de dijk om warme kleding aan te trekken en de derde peddelaar (vermoedelijk in een 1-persoons kajak) ging alleen verder. Stel dat hij nu omsloeg, dan zou hij alleen zijn en moest hij maar afwachten of er op tijd hulp zou komen.
Het lijkt erop dat ze gelegenheids-peddelaars waren die niet geoefend waren en mogelijk zelfs onvoldoende gekleed waren voor het weer op die dag.
Ten slotte zou je je nog af kunnen vragen waarom deze peddelaars het bedacht hebben om bij zo'n straffe noordenwind in april aan lager wal op de Grevelingen te gaan varen. De golfslag kan daar dan aanzienlijk zijn.
Gelukkig dat het goed is afgelopen.
Ik denk dat leden van onze kanoclub die klus met de omgeslagen 2-persoons kajak zelf wel geklaard zouden hebben zonder onderkoeld te worden. Maar die hebben dan ook instructie gehad in het redden van elkaar.
- Details
- Details
Gezien het mooie weer en het feit dat het herfstvakantie was had Jos geopperd een zeetocht te maken. Eerste keus was een tocht naar Simonszand. De weersvoorspellingen vonden we echter te onbetrouwbaar met kans op relatief veel wind. Het komende slechtere weer van midden volgende week leek iets dichterbij te komen. Omdat er in Groningen ook meer regen werd voorspeld dan in het zuiden besloten we voor een in de Voordelta vanaf de vluchthaven Springersdiep. In dat gebied ben ik aardig bekend en kan je daar in veel omstandigheden redelijk beschut varen. Nu echter veranderde de voorspellingen op het laatste moment naar Zuid 4-(5) bft.
Een andere handicap was dat het midden op de dag om ca. 13h Hoogwater zou zijn. Dat geeft veel minder mogelijkheden ergens op een zandplaat te landen. De Aardappelbult waar dat wel zou kunnen is echter al een aantal jaren verboden Natura2000-gebied en rustgebied voor vogels en zeehonden.Maar aangezien we het getij niet kunnen beïnvloeden moesten we het er deze dag mee doen en bedachten een route van de haven naar de vuurtoren. Daar zouden we omstreeks 11h mogelijk nog kunnen landen op de uiterste NO-puntje van de Aardappelenbult: het enigste plekje waar kajaks mogen landen. Daarna zouden we kunnen oversteken naar Renesse en vandaar terug naar ons startpunt. Tot zover de plannen.
- Details

- Details
De omstandigheden om vandaag naar Simonszand te varen zijn om meerdere redenen perfect: ten eerste is het rustig weer waarin je optimaal kunt genieten van de tocht, zeker als je maar met z'n tweeën gaat. Verder is de voorspelde wind NW2-4bft rustig genoeg om met mijn herstellende schouders aan te kunnen. Ik heb hier wel naar uitgezien: een mooie tocht en ultieme rust tijdens de pauze op Simonszand
We vertrekken op hoogwater vanuit Noordpolderzijl en worden daar uitgewuifd door een Lepelaar en 3 Wulpen. De tocht voert ons over de ZuidOostLauwers waar we uit luiigheid wel hele stukken afsnijden. Dat is geen nadeel want we hebben toch nog weinig stroom mee en omdat het hoogwater is hebben we genoeg diepgang boven de zandplaten. Ook het vaargeultje van Lauwersoog naar de Spruit snijden we af om tegenstroom daar te vermijden. Maar dan de Spruit: daar komt de getijdenstroom goed op gang en varen we soms met 12km/h.
- Details

- Details
De laatste grootwatertocht voer ik najaar 2020 naar de Marker Wadden. Sindsdien was varen niet meer mogelijk doordat ik spierreuma kreeg. Met medicijn is de ontsteking inmiddels opgelost maar de napijn in de schouders is nog zodanig dat kanoën alleen voorzichtig op binnenwater kon worden opgestart. Een onverwachte snelle beweging met de peddel was op dat moment echter nog zo problematisch dat ik het op zee niet vertrouwd vond. Vorig jaar hadden we, het groepje KVUers dat graag kanotochten in Denemarken, Noorwegen en Zweden een week gaat varen, alvast week 25 daarvoor gereserveerd. Corona maakte het echter niet mogelijk al naar het buitenland te reizen. Daarom wilden we in week 25 dagtochten op zee maken. Dagtochten omdat ik dan eventueel een dag kon overslaan als de schouders een dag rust nodig hadden.
De eerste mooie tocht voeren we op 23 juni naar Engelsmanplaat en Het Rif. Eigenlijk zou Schier ook leuk zijn geweest, maar dan heb je nog een beetje tegenstroom vlak bij het eiland. Daarom besloten we voor de makkelijkste route naar Engelsmanplaat zodat w alleen maar heel veel stroom mee hadden. We hadden het zelfs zo gepland dat we op de maximale stroomsterkte voeren.
- Details
In het Noorse tijdschrift Padling 2-2021 las ik onlangs een bloedstollend verhaal. Het bevestigde helaas mijn mening over de zogenoemde “Cowboy redding” waarbij je, nadat je bent omgeslagen op het achterdek klimt en vandaar uit in de kuip stapt.
Wat gebeurde er? Het was een mooie windstille ochtend toen Fredrik zin had even naar buiten te gaan en een paar uurtjes te varen in het gebied waar hij altijd voer en er dus goed thuis in was. Hij is een ervaren vaarder en kleedde zich in droogpak, reddingsvest en neopreen handschoenen. Zo voer hij deze ochtend tussen eilanden door tot hij op open water kwam. Daar stond een lome deining van ca. 80cm hoogte. Omstandigheden die hem niet vreemd waren en waarin hij vaker voer. Na een tijdje vond hij dat het tijd was terug te gaan en keerde om. Tot zo ver ging alles naar wens. Tot hij plotseling omsloeg. Hij had geen idee wat er gebeurde en waarom hij omsloeg. Hij voelde zich rustig en begon vol zelfvertrouwen en zonder paniek aan de re-entry die hij al zo vaak op cursus en daarna had geoefend.