- Details
Hoe alles anders kan gaan dan bedacht en gepland.
Onderstaand verslag stond in mijn zeekajakdagboek en heb ik 15 juni 2022 hier gepubliceerd.
Dit avontuur heeft me destijds nog heel lang bezig gehouden en ik heb het “filmpje” nog vaak in gedachten afgedraaid. Vooral het alleen in de branding achtergebleven zijn is in mijn geheugen gegrift. Dit verslag heb ik daarom bewaard tot nu toe. Dat achterblijven is een soort eigenschap van mij om op zee iedereen in de gaten te houden en eventueel de helpende hand uit te steken. Daardoor vaar ik ook vaak achterin een groep.
Nu, 28 jaar later, denk ik dat ik, tijdens het napraten aan de kant, tegenwoordig wel bij Gerard en de groep aangekaart zou hebben waarom er niemand was die mij in de gaten hield toen ik nog op zee zat.
Ook bedenk ik nu pas dat een bedankje aan mij, voor mijn goede zorgen, ook wel op zijn plek was geweest. Ik had namelijk ook gewoon naar het strand kunnen varen om daar te wachten tot, hopelijk, iedereen was aangespoeld. Maar er is destijds geen woord aan gewijd.
Het verslag:
Onder leiding van Gerard Hoitink en Martin zouden we (Henk, Wil, John in Baidarka, John in Skerray) vandaag een rondje varen; beginnend in Holwerd met de klok mee. Kamperen was gepland op de camping bij paal 10 aan de noordkant bij de Zwanewaterduinen.
De omstandigheden voorafgaand aan de tocht was de gehele week een sterke wind 6-7 bft uit NW. Daarom was ik wel een beetje verbaasd dat de tocht doorging. Weliswaar was het prachtig weer en de wind 5 bft NW-N, maar na de stormachtige voorgeschiedenis verwachtte ik een heel spektakel aan de noordkant van Ameland. De wind zit nog in het water zouden ze in Scheveningen zeggen.
Tiny gaat ook mee: ze heeft een fiets mee en gaat om 13.30h met de veerboot over. Zij heeft de meeste bagage mee en zal de tent vast opzetten en een beetje rondfietsen natuurlijk.
We vertrekken omstreeks 14h. De tocht over het wad is voorspoedig. Wel staat er in het Borndiep een enorme deining zoals ik eerder nog niet in de kajak had ervaren: lange deining maar wel een hoogte van zeker 1,5m. De berekening van de planning die ik uit interesse ook had gemaakt klopt ook aardig: we zijn omstreeks 17.00-17.30h bij Westpunt.
Op de zandbank het Bornrif staat bij de westpunt veel branding. Om die te omzeilen wordt besloten om de branding heen te varen door eerst 1,5 zeemijl de zee op te varen: eerst op koers van 30° en later naar 60°. We komen nu echter veel te ver in zee en komen door het lage tempo van Henk niet verder: door tegenwind en tegenstroom blijven en ongeveer op dezelfde plek. Daardoor komen we steeds verder op zee en varen in steeds hogere golven van 4-5 meter hoog, die ook beginnen te breken. Ze breken bovenin en stoppen dan weer. Met een sprintje kan je wel goed door de kop heen breken. Ik krijg een beetje last van zeeziekte of van honger. In die golven voel ik me niet zo zeker en vraag me af of ik hier kan eskimoteren en of ik daar wel energie genoeg voor heb. Ik denk dat ik me vervelend voelde omdat ik eigenlijk vond dat we naar de kant hadden moeten gaan voordat we in het gebied met brekers kwamen. Elke keer als ik een golf hoor breken zie ik dat iedereen nog overeind is.