Dit artikel is een vervolg op het artikel “In the beginning” dat ik in 2007 schreef naar aanleiding van de vraag van Jos: “Hoe ben je met (zee)kajakken in aanraking gekomen?”.
Ik beschreef onder dat artikel heel globaal over het vervolg tot en met het zeekajakken. Het heeft even geduurd, maar pas geleden ben ik aan het vervolg begonnen over de afzonderlijk discipline waar ik doorheen ben gegaan.
In deze serie artikelen ga ik stap voor stap langs alle disciplines.
Wedstrijdvaren
Na een paar jaar in het kanocentrum te hebben gevaren werd ik in 1972 lid van de Windhappers in Leidschendam.
Daar voer ik eerst alleen op de Vliet in een oude houten R1S van de club. Daar was ik snel mee klaar en kocht van de club een tweedehandse “afgeragde” polyester K1 (die was toen al ca. 10 á 20 jaar oud). Ik had wel affiniteit tot wedstrijden want alles wat ik deed moest snel voor mij: fietsen, rennen en dus ook kanoën.
Ik heb veel werk aan het opknappen van de K1 gehad:
- nieuwe polyester kuiprand gemaakt: was weg
- nieuw polyester zitje gemaakt: was weg
- nieuw roer gemaakt. Titanium as. Daarop rvs blad geklonken. En op de as een gefiguurzaagd aluminium wieltje waarmee het roer met de voet kon worden bediend.
- bijna alle krassen in de romp met waterproof schuurpapier weggeschuurd
Inmiddels was ik wat ingeburgerd in de club. Helaas was alleen Walter Minderman nog actief. Maar die was al veel verder en die trok niet met mij op. Met de anderen had ik wel goed contact, maar die deden niet veel meer (naar mijn idee) aan de wedstrijden. Maar ik bleef desondanks zeer gemotiveerd.
Wel was er Henk Kegge, die niet veel meer voer, maar die het prachtig vond om die aspirant kanovaardertjes in Nederland langs de diverse plekken rond te rijden waar wedstrijden werden gevaren.
1975
Ik hielp mijzelf dus zonder maatjes met trainen en heb veel op techniek oefenen zoals ik van Karel Muijs (Trainer van de olympische ploeg van de NKB) had geleerd.
Mijn K1, die ik zo keurig had opgeknapt, heb ik maar 1x op een wedstrijd gebruikt. Ik kon daarin niet tippen aan de modernere Hunters die ranker en sneller waren.
Mijn K1 gebruikte ik verder alleen voor toertochtjes als die er waren binnen de club of de NKB. Één keer heb ik samen met Henk Kegge de Elfstedentocht in een week gevaren. Best spannend met mijn K1 op grotere plassen zoals op de Fleusen in een stormachtige wind aan lager wal.
Mijn wedstrijd resultaten waren. 2e of 3e plaats in een wedstrijd. Toch niet zo gek voor een beginnertje en laat-instromer😉 zoals ik. Maar de anderen waren destijds gewoon beter.
Ik heb ongeveer 6 of 7 jaar aan de wedstrijden meegedaan. Toen ik uit Militaire Dienst kwam en een baan vond, had ik niet genoeg tijd meer om regelmatig te trainen en stopte ik toen met wedstrijdvaren. Als ik het goed herinner stopte Walter toen ook ongeveer en ging over op zeilen.
MAAR ik bleef lid EN ik bleef kanoën.
Wel heb ik die hele tijd in de club met mijn K1 meegedaan met tochtjes en zomerkampen waar ook bij gekampeerd werd.
Afsluitend over deze periode bedenk ik dat ik een goede balans in de kano heb gekregen; mijn peddeltechniek goed ontwikkeld heb; en een goede conditie en veel kracht heb gekregen.
Wat ik echt blijvend aan het wedstrijdvaren heb overgehouden is dat ik heel vaak, als ik een stukje alleen vaar, met mijn peddeltechniek bezig ben: doe ik het goed, kan het beter, kan ik zelf een andere slag bedenken voor bijv. storm, enz.