Alhoewel wel het laatste zeekajak avontuur alweer een tijdje geleden is heb ik tot nog niet geen zee meer vanuit een zeekajak heb gezien. Druk met film maken en met het oplossen van problemen met de website van Kanovereniging Uitgeest.
Kanoën deed ik natuurlijk wel en dit verslag heeft voor mij wel binding met de zee. Op 24 september hield de KVU haar jaarlijkse BBQ voorafgegaan met een tocht. Omdat ik geen zin had een kajak op de auto te laden besloot ik vanaf huis naar de vereniging te varen. Ik koos daarvoor mijn antieke Nordkapp HM en mijn wingpeddel. Een snelle combinatie om de 10 km naar de club te overbruggen.
Er stond een wind uit het NO van 4-5bft. In deze zeekajak maakte ik me daar geen zorgen over, ook niet voor de oversteek van het Alkmaardermeer.
Het viel me het eerste deel van die tocht wel op dat ik wat moeite had met het koers houden. Mijn Noordkapp loeft altijd al wel wat op, maar nu koste me het veel tamelijk moeite om de kajak met boogslagen goed op koers te houden. In eerste instantie dacht ik even dat ik moe was of dat ik met mijn ex-geblesseerde schouder minder kracht had voor boogslagen.
Een uitleg over de kajak is nu op zijn plaats: de Nordkapp HM heeft een tamelijk grote integrale scheg. Bij veel wind zorgt die scheg er voor dat de kajak afvalt. Omdat afvallen veel lastiger en vervelender is dan oploeven, heb ik een hoek van de scheg afgezaagd waardoor de kajak niet meer afvalt maar wel wat meer oploeft. Het leven is een compromis en in dat licht bezien loef ik liever op dan last te hebben van afvallen.
Op het Alkmaardermeer gekomen stonden er lekkere golven die het hele meer de ruimte hadden gehad zich op te bouwen. Met de wind van opzij en ook schuin achter moest ik nu tocht wel erg hard werken om op koers te blijven. Sterker nog: ik voelde me een beginner die soms de koers moest herstellen door aan de benedenwindse kan van de kajak te remmen om op koers te blijven. Dat bracht me er toe eens over de schouder naar mijn boogslagen te kijken.
Een boogslag is het meest effectief op het laatste stuk van de slag naar achter toe. Wat ik daar zag is dat het blad van mijn wingpeddel daar niet zo effectief was. In deze wind had ik wel vaker met de wingpeddel gevaren, maar altijd OF met minder wind OF in een kajak met ophaalbare scheg.
Maar in deze Nordkapp voelde ik me met deze handicap niet op mijn gemak in deze golven van opzij. Met een variabele scheg zou ik het niet zo problematisch hebben ervaren. Maar zonder zo'n scheg blijft deze Nordkapp HM een koersvaste kajak die zich alleen met uitstekende boogslagen op koers laat houden. Een wonderlinge ervaring in deze kajak die toch één van mijn lievelings-kajaks is.
Dat bracht me ertoe om na afloop van de verenigingstocht, toen ik weer terug naar huis wilde varen, om een goede Werner-peddel van een clubgenoot te lenen.
Dat was een goed besluit want met deze Werner-peddel voelde ik me weer helemaal thuis in de kajak. De wind was niet gaan liggen en dus waren de condities niet veranderd. Maar nu kon ik weer goede boogslagen maken om op koers te blijven en hield ik de kajak weer helemaal in bedwang zoals ik dat gewend ben.
De les was dus om geen wingpeddel mee te nemen in een koersvaste kajak, ook niet op binnenwater.
Op zee nam ik de wingpeddel al nooit meer mee omdat je er niet alle peddelslagen uit de peddelschool goed mee kunt doen. Soms kan het peddelblad zich daarbij wel eens ondeugend gedragen doordat het in golven met een boogslag soms de steel in je hand wil laten draaien. Dat je daarmee de steun van je blad verliest mag duidelijk zijn. De wingpeddel wordt wel op zee gebruikt door zeekajakkers, maar dan vaart mijn vrijwel altijd in een kajak met roer zoals je geen moeilijke slagen hoeft te doen.
Voor mij was deze ervaring een “wake up call” voor mijn materiaalkeus op binnenwater.